Burayı ağlama duvarı ilan ediyorum. Yok kuzey Amerika'ymış, yok kar kaç cm miş, yok otobüs şoförleri ne giyermiş. Yetti. Öyle serinkanlı gözlemlerimi anlatıcam, sonra dönüp okuduğumda neleri gördüğümü anımsayacağım, yok artık. Hadi burda yabancıyım, bir de kendime yabancılaşmışım izlenim diye diye. Yabancılaş yabancılaş nereye kadar. İşte, buraya kadar.
Oh be, rahatladım.
Pazartesi, Nisan 23, 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
4 yorum:
rahat sana batar aysem. sen denge insani degilsin. kefelerden biri agir basacak ki sen yasadigini anlayacaksin. elin memleketlerinde terazi kefesi dolduracam diye dolan dolan olacagi buydu. bu meydan okuma da yakismis sana. bahar carpmasi sanan yanilir.
peki anonim, rahat batıyor diyelim. öyle olsun. ama bu denge insanı meselesini anlamadım ben.
denge-dengeli olmak-dengeyi bulmak-dengi dengine- denk gelmişsin
tamam anonim anladim, 'dengesiz kaltak' demiyormussun, ben de oyle dedim zaten rahat batiyor diye. ayrica yok oyle dengi-dengine, daha cok dengi-dengine-denglestirilir.
Yorum Gönder